Van de Himbas naar de okavango delta
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg liesje & francois
26 Oktober 2007 | Botswana, Kasane
Route: Skelletoncoast, damaraland, kaokaland, epupa falls, ethosa, tsumeb, racuna, Okavango delta (Botswana), Maun, Moremi, Savuti, Chobe, Kasane
Waar ik moet beginnen, in een paar weken hebben we zoveel meegemaakt en gezien. Het laatste berichtje schreef ik in Swakopmund, aan de kust van Namibia, nu zitten we in Kasane. Kasane ligt in noord botswana, op een vierlanden punt, Botwana, Zambia, Namibia en Zimbabwe komen hier samen. Ook zijn de beroemde Victoria falls hier om de hoek. Het is een heel heeeet dorpje vol met toeristen.
Absolute hoogte punt in Namibia was het bezoek aan het gebied waar de Himba mensen leven. Deze mensen leven in het noorden van namibia bij de grens met Angola, nog steeds op een zeer traditionele manier. Net als bij de masai in Kenia en Tanzania is hun vee, geiten en koeien, het belangrijkste in hun leven. De mannen trekken rond met het vee op zoek naar groen gras en water. De vrouwen en kinderen blijven in een kleine nederzetting, van ronde hutjes welke meestal is omheind. We kwamen onverwacht zelf bij een dorpje (1 familie in niet meer dan 12 hutjes) terecht toen we onze geplande bestemming de epupa falls (de mooiste waterval door ons beide ooit gezien) niet haalden.Het werd al donker en kwamen aan bij een kleine kraal waar alleen de vrouwen en kinderen aanwezig waren en geen woord engels spreken. Maar ineens kwamen er twee jongens aanlopen ook himbas maar in westerse kleding. Deze jongens bleken jonge missionarissen te zijn die het woord van jezus kwamen brengen aan deze zeer traditionele mensen. Dit wilde niet echt lukken vertelden ze. (het blijft vermoeiend al dat zieltjes gewin voor de ene of de andere club malloten; persoonlijke noot F). Maar goed, zij spraken engels en himba en waren erg hulpvaardig. Met een van de jongens ben ik naar de eerste vrouw van de chief gegaan (hij heeft er natuurlijk meerdere) en aan haar toestemming gevraagd om te mogen kamperen. Was gelukkig geen probleem en alle kinderen wezen ons de weg naar onze overnachtingsplek. De mensen hebben geen katoenen kleren maar gebruiken leer en metaal. De vrouwen zien er prachtig uit ze smeren zich in met een soort oker zand gemengd met dierlijk vet zodat hun huid jong blijft (zie de foto’s).
S’avonds kwamen een aantal vrouwen hun zelf gemaakte sieraden aanbieden en natuurlijk hebben we wat gekocht. We waren echt onder de indruk van deze mensen.
En s’ochtends vroeg voor vertrek kwamen twee vrouwen ons opnieuw opzoeken, ze wilden koffie. En dus had ik twee himba vrouwen op de koffie iets wat ik nooit had gedacht. Francois heeft het gefilmd (zie filmpje).
We rijden verder door dit onzettend droge gebied we kunnen bijna niet geloven dat we zodirect een overvloed aan water zullen zien. Bij de rivier aangekomen die de grens vormd tussen namibia en angola is het zo groen, een oase met palmbomen en de waterval met z,n vele vertakkingen is super mooi. Op weg terug laat francois zien wat je allemaal wel niet kan met een kroonsteentje. We worden gestopt door een bakkie met pech. Een westerse geklede man geeft een lift aan een aantal himbas en staat met een afgebroken kabel in zijn hand waardoor hij geen gas meer kan geven. Francois lukt het dus de kabel weer te verbinden met een kroonsteentje, jee hij kan weer gas geven. Na de auto is aangeduwd, de startmoter doet het natuurlijk ook niet, kan iedereen weer verder zijnsweegs.
Na de himba’s komen we in etosha, een zeer groot en droog park met een enorme zoutpan (droog gevallen meer met veel witte zout neerslag). Drie dagen rond gereden en veel wild gezien, ook leeuwen en neushoorns. Dit park met goede wegen en hekken om de campsites geven toch een beetje duits gevoel; te goed georganiseerd, te toeristisch (zelfs met je platgeslagen bmw kun je de meeste gravel wegen doen als het moet) en dus niet het echte afrika gevoel!
Via Ethosa komen we aan in Tsumeb een mijn-stadje. We ontmoeten een nederlandse medicijnen studente die stage loopt in het plaatselijk ziekenhuis. En horen hoe het reilt en zeilt daar met een epedimie van hersenvliesontsteking. Ook ontmoeten we de dokters van het ziekenhuis tijden een braai. Allen komen van heel zuidelijk afrika. Namibie heeft namelijk geen opleiding medicijnen. Met wat bier op komen de verhalen los, grappen over hoe afrika in elkaar zit maar ook serieuzer over de gezondheidsproblematiek .
In Botswana was het hoogtepunt het verblijf in moremi game reserve in de okavango delta en de chobe rivier, iets noord-oosterlijker. De laatste week hebben we hier doorgebracht nadat we ons hadden bevoorraad met diesel en eten. Een prachtig gebied waar alles klopt: de vegetatie, de dieren, vogels, het water, de sfeer, weinig mensen, geen hekken om of in het gebied. We zagen twee parende leeuwen, en ook een luipaard in een boom liggen, vele olifant families, een groep van honderden buffels, honderden zebras, vele antilopen, krokodillen, hippo’s, visarenden, uilen, maraboes, pelikanen. S nachts liepen er hyenaas lachend (dat kunnen ze echt) om onze auto heen en sliepen Bavianen in de boom naast ons. Elke avond hout verzamelen voor een kamp vuurtje en daarna vroeg naar bed om net na zonsopgang op te staan om vervolgens rond te gaan rijden en te observeren.
Ik vrees dat we het buiten leven echt gaan missen als we weer terug zijn in Nederland. Brrrrrrrr!!
Ook onze derde fotocamara (te veel zand en stof) gekocht van een nederlands stel met een camarashop in nederland, waar we een dag of 3 mee hebben gecampeerd in moremi. Erg gezellig en weer mooie foto’s dankzij ed en rita!!
Liefs Francois en Liesje
Waar ik moet beginnen, in een paar weken hebben we zoveel meegemaakt en gezien. Het laatste berichtje schreef ik in Swakopmund, aan de kust van Namibia, nu zitten we in Kasane. Kasane ligt in noord botswana, op een vierlanden punt, Botwana, Zambia, Namibia en Zimbabwe komen hier samen. Ook zijn de beroemde Victoria falls hier om de hoek. Het is een heel heeeet dorpje vol met toeristen.
Absolute hoogte punt in Namibia was het bezoek aan het gebied waar de Himba mensen leven. Deze mensen leven in het noorden van namibia bij de grens met Angola, nog steeds op een zeer traditionele manier. Net als bij de masai in Kenia en Tanzania is hun vee, geiten en koeien, het belangrijkste in hun leven. De mannen trekken rond met het vee op zoek naar groen gras en water. De vrouwen en kinderen blijven in een kleine nederzetting, van ronde hutjes welke meestal is omheind. We kwamen onverwacht zelf bij een dorpje (1 familie in niet meer dan 12 hutjes) terecht toen we onze geplande bestemming de epupa falls (de mooiste waterval door ons beide ooit gezien) niet haalden.Het werd al donker en kwamen aan bij een kleine kraal waar alleen de vrouwen en kinderen aanwezig waren en geen woord engels spreken. Maar ineens kwamen er twee jongens aanlopen ook himbas maar in westerse kleding. Deze jongens bleken jonge missionarissen te zijn die het woord van jezus kwamen brengen aan deze zeer traditionele mensen. Dit wilde niet echt lukken vertelden ze. (het blijft vermoeiend al dat zieltjes gewin voor de ene of de andere club malloten; persoonlijke noot F). Maar goed, zij spraken engels en himba en waren erg hulpvaardig. Met een van de jongens ben ik naar de eerste vrouw van de chief gegaan (hij heeft er natuurlijk meerdere) en aan haar toestemming gevraagd om te mogen kamperen. Was gelukkig geen probleem en alle kinderen wezen ons de weg naar onze overnachtingsplek. De mensen hebben geen katoenen kleren maar gebruiken leer en metaal. De vrouwen zien er prachtig uit ze smeren zich in met een soort oker zand gemengd met dierlijk vet zodat hun huid jong blijft (zie de foto’s).
S’avonds kwamen een aantal vrouwen hun zelf gemaakte sieraden aanbieden en natuurlijk hebben we wat gekocht. We waren echt onder de indruk van deze mensen.
En s’ochtends vroeg voor vertrek kwamen twee vrouwen ons opnieuw opzoeken, ze wilden koffie. En dus had ik twee himba vrouwen op de koffie iets wat ik nooit had gedacht. Francois heeft het gefilmd (zie filmpje).
We rijden verder door dit onzettend droge gebied we kunnen bijna niet geloven dat we zodirect een overvloed aan water zullen zien. Bij de rivier aangekomen die de grens vormd tussen namibia en angola is het zo groen, een oase met palmbomen en de waterval met z,n vele vertakkingen is super mooi. Op weg terug laat francois zien wat je allemaal wel niet kan met een kroonsteentje. We worden gestopt door een bakkie met pech. Een westerse geklede man geeft een lift aan een aantal himbas en staat met een afgebroken kabel in zijn hand waardoor hij geen gas meer kan geven. Francois lukt het dus de kabel weer te verbinden met een kroonsteentje, jee hij kan weer gas geven. Na de auto is aangeduwd, de startmoter doet het natuurlijk ook niet, kan iedereen weer verder zijnsweegs.
Na de himba’s komen we in etosha, een zeer groot en droog park met een enorme zoutpan (droog gevallen meer met veel witte zout neerslag). Drie dagen rond gereden en veel wild gezien, ook leeuwen en neushoorns. Dit park met goede wegen en hekken om de campsites geven toch een beetje duits gevoel; te goed georganiseerd, te toeristisch (zelfs met je platgeslagen bmw kun je de meeste gravel wegen doen als het moet) en dus niet het echte afrika gevoel!
Via Ethosa komen we aan in Tsumeb een mijn-stadje. We ontmoeten een nederlandse medicijnen studente die stage loopt in het plaatselijk ziekenhuis. En horen hoe het reilt en zeilt daar met een epedimie van hersenvliesontsteking. Ook ontmoeten we de dokters van het ziekenhuis tijden een braai. Allen komen van heel zuidelijk afrika. Namibie heeft namelijk geen opleiding medicijnen. Met wat bier op komen de verhalen los, grappen over hoe afrika in elkaar zit maar ook serieuzer over de gezondheidsproblematiek .
In Botswana was het hoogtepunt het verblijf in moremi game reserve in de okavango delta en de chobe rivier, iets noord-oosterlijker. De laatste week hebben we hier doorgebracht nadat we ons hadden bevoorraad met diesel en eten. Een prachtig gebied waar alles klopt: de vegetatie, de dieren, vogels, het water, de sfeer, weinig mensen, geen hekken om of in het gebied. We zagen twee parende leeuwen, en ook een luipaard in een boom liggen, vele olifant families, een groep van honderden buffels, honderden zebras, vele antilopen, krokodillen, hippo’s, visarenden, uilen, maraboes, pelikanen. S nachts liepen er hyenaas lachend (dat kunnen ze echt) om onze auto heen en sliepen Bavianen in de boom naast ons. Elke avond hout verzamelen voor een kamp vuurtje en daarna vroeg naar bed om net na zonsopgang op te staan om vervolgens rond te gaan rijden en te observeren.
Ik vrees dat we het buiten leven echt gaan missen als we weer terug zijn in Nederland. Brrrrrrrr!!
Ook onze derde fotocamara (te veel zand en stof) gekocht van een nederlands stel met een camarashop in nederland, waar we een dag of 3 mee hebben gecampeerd in moremi. Erg gezellig en weer mooie foto’s dankzij ed en rita!!
Liefs Francois en Liesje
-
26 Oktober 2007 - 12:55
Diny & Kees Loonen:
Hetiszoalsgewoonlijkweereenmooiverhaalmetprachtigefotosenleukecommentareneronder !
Volgens ons beginnen jullie het écht naar je zin te krijgen bij die negertjes.
Ik ga zodadelijk voor mijn Diny ook zo'n potje met gekleurd diervet kopen: ik vind dat wel mooi !
Overigens kun je hier in Nederland óók gewoon net na zonsopkomst opstaan en genieten van de prille komende dag !
Dus het buitenleven hoef je dan écht niet te missen !!!
Geniet nog van de laatste maandjes.
Groetjes. -
26 Oktober 2007 - 13:50
Paul V.:
Nou, ik zou dus niet meer terug willen...bij ons zijn die negertjes al verpest, die lopen er heus niet meer zo bloot bij hier. En zoveel springbokken zie je hier dus ook niet he. Stom land eigenlijk...nederland. gedverderrie...weer m'n humeur verpest door die foto's van jullie. -
28 Oktober 2007 - 21:03
Annebet:
Wat een mooie baobabboom, een prachtig plaatje. ... En een bijzonder koffiebezoekje, echt wel leuk! Zal wel warm aan het worden zijn daar of niet?, want hier begint weer wat kouder te worden. Herfst is ingetreden, wat wel hele mooie plaatjes opleverd met al die fel gekleurde bomen.
Nog een maandje en dan krijgen wij de sleutel, kan echt niet wachten. Lekker klussen en ons eigen plekje met een tuin. Zo te zien hebben jullie elke nacht een gigantische tuin en een heel bijzonder plekje. Nog heel veel plezier he, aankomende maanden. Dat jullie nog maar veel mooie dingen mogen zien en mooie plaatjes mogen schieten!
Dikke x Annebet -
01 November 2007 - 15:29
Julius:
WAT een luxe...
Niet gedacht dat camera's zo vaak vervangen moesten worden! -
05 November 2007 - 11:52
Floris:
Dag lieve mensen,
Klinkt super allemaal!! Erg leuke updates, ga door zo. Ben benieuwd waar jullie volgende stop zal zijn!
-
07 November 2007 - 08:57
Zepworks.nl:
BAOBAB's RULE !!!!
tis weer allemaal tasty daar :)
Have fun !
cheerzz, zeP -
09 November 2007 - 21:06
Frido En Inga:
Hallo!Geweldig al die fotos te zien.We hebben net van Krista deze link gekrijgen en ik maak er meteen gebruik van om even hallo te......schrijven...*g*.
Bij ons gaat het goed.Buik wordt steeds groter,ben nu in de 27. week,dus 7de maand.
Maar Frido kan een keer "genauere Details des Alltags" via mail naar jullie toe sturen.
Liefs
Inga
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
