Djenne, Niger love boat en de Dogon vallei
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg liesje & francois
14 Juli 2007 | Burkina Faso, Ouagadougou
Hoi allemaal,
Hier een berichtje uit het natte Burkina faso. We zijn inmiddels in de hoofdstad van burkina, Ouagadougou beland na een fantastische tijd in Mali.
We bezochten Djenne, een middeleeuws stadje waar de huizen nog steeds van modder worden gemaakt. We kwamen s’avonds in het donker aan, net na een regenbui, een chaotische modderpoel. Al gauw zaten er twee jonge jongens op de motorkap die ons wel even de weg zouden wijzen. En dat deden ze goed en natuurlijk wilden ze de volgende dag onze gids zijn in de stad.
Aan gidsen trouwens geen gebrek in mali voordat je het weet staan er tien man om je heen die allemaal je gids willen zijn en vrouwen en kinderen die sieraden of ander waar aan je willen slijten maar dat terzijde.
De volgende ochtend gingen we met de jongens op stap. Slenterend door de kleine modderstraatjes samen met kinderen, geiten, ezels en vrouwen met enorme pannen water op hun hoofd, keken we onze ogen uit. We bekeken de indrukwekkende moskee die elk jaar opnieuw met modder wordt onderhouden en eindigde op de markt. Een grote kleurrijke markt, een trekpleister waar iedereen in de regio hun waar komt aanbieden. Naast mango’s kochten we kola noten. Kola noten zijn erg populair bij oude mensen, je krijgt er namelijk energie, een soort natuurlijke speed denk ik.
Na djenne gingen we namelijk een tocht maken in de dogen waar het gebruikelijk is deze noten als cadeau mee te nemen en uit te delen aan de leiders van de dorpjes.
Maar voor het zo ver was hebben we eerst een boot reis gemaakt van drie dagen op de Niger rivier. In bamako hadden we al een deal gesloten met een gids voor een boot tocht van drie dagen en een trektocht van vier dagen door de dogon vallei. We voelden ons echte toeristen want voor het eerst deze reis wisten we precies wat we de komende week gingen doen, afspraken waar en wanneer en met wie.
Onze boot tocht begon en eindigde in Mopti, een havenstad. De boot was een punter van hout gemaakt en beschildert en met op het midden gedeelte een dakje. Naast ons en de gids waren er nog twee man die afwisselend kookten en punterden. Eten, houtskool en een tent hadden we bij ons en vis kochten we onderweg van bozo vissersmannen. Hele donkere mensen die als nomaden langs de rivier leven op zoek vis.
Langs de rivier bezochten we ook dorpjes van de songhai, veehouders die permante behuizing hebben, gemaakt van modder. Daarnaast waren we getuigen van een verhuizing van een heel dorpje. Ze staken de rivier over in houten punters inclusief ezels en koeien hopetee allemaal de boot in.
Op het water werden we begroet met Toebab ca va? Of alleen toebab toebab wat eigenlijk betekent dokter maar nu wordt gebruikt voor witte mensen. De betekenis doktor komt doordat de eerste witte doktors waren.
Bij het aan wal komen in de dorpjes stuiven de kinderen op je af. Ze zijn reuze nieuwsgierig en willen je aanraken en natuurlijk een bonbon.
Bij het bezoeken van de dorpjes langs de rivier werden we vaak gevraagd om advies bij zieke mensen. Zo was het dat we een klein meisje zagen die haar borst had verbrand door hete thee (zie foto), haar huid was zwart geblakerd. Het zag er ernstig uit en we vroegen waarom ze niet naar een doktor waren gegaan? Daar kwam niet echt antwoord op… We besloten om haar op de terug weg mee te nemen naar het ziekenhuis in moptie als er niks werd ondernomen door de familie.
Na twee dagen gekampeerd te hebben, veel gepraat over mens cultuur en een zware zand en regen storm te hebben overleefd kwamen we terug bij het dorpje. Er was niks veranderd en namen het meisje en een tante mee in de boot. Het bleek dat het meisje bij haar grootmoeder leefde en dat haar vader en moeder rond trokken met vee. Het meisje was acht of negen jaar en was nog nooit in de stad geweest en had nog nooit in een auto gezeten. Aangekomen bij de doktor bleek het gelukkig allemaal mee te vallen. Het was gelukkig een tweede graads verbrand en met medicijnen komt het weer goed. Na de medicijnen gedemonstreerd te hebben bracht francois ze weer naar hun dorpje terug. Het meisje werd namelijk heel erg onrustig het was al laat en ze was bang dat ze niet samen met haar grootmoeder kon slapen.
De volgende dag vertrokken we naar de dogon met een omweg. Op de normale piste was de brug weggespoeld door de zware regen val. Daardoor was het lastig voor onze gids bouba om er te komen met openbaar vervoer en na wat reorganiseer achterin de auto zat bouba naast de koelkast. Voor het eerst met drie mensen in de auto. Bouba onze gids is een super snelle jongen van midden twintig (zijn exacte geboorte datum weet hij niet als zo vele hier) met veel vriendinnetjes. Zijn vader komt uit Timbouktou en zijn moeder uit de dogon, een hele spontane slimme jongen die ontzettend veel te vertellen heeft. Hij sprak ook heel goed engels wat voor ons heel handig was. We hebben hem beloofd zijn contact gegevens op het web te zetten als publiciteit dus zoek je een goeds gids in mali Boubakar Cisse, telefoonmummer 00223 5038463, email alhadje_cisse@yahoo.fr, is een aanrader onderhandel wel goed over de prijs.
S’ochtends vroeg vertrokken met rugzak en al naar dogon land. Echt een onvergetelijke ervaring. De dogon bestaat uit een plateau en een vallei. In de klif woonden voor dat de dogons aankwamen de tellem. Een soort dwergen die hun huizen heel hoog in de klif bouwden. Zo hoog dat naar men zegt ze speciale krachten hadden waardoor zo kunnen vliegen om bij hun huizen te komen. De dogon hebben de tellem verdreven en bouwden hun huizen iets lager ook in de klif. De dogon mensen hebben zich kunnen ontrekken aan de islam en hebben hun animistisch cultuur kunnen behouden. Hierbij speelt offeren een grote rol, en er zijn nu nog steeds heilige plaatsen waar geofferd word en alleen bezocht kunnen worden door een select aantal mensen uit het dorp. Ook is er een speciaal huis voor vrouwen die ongesteld zijn, tijdens de gehele periode verbleven de vrouwen en kinderen bij elkaar in een huis en doen niet mee aan de activiteiten in het dorp.
We wandelden vier dagen van dorpje naar dorpje en af en toe met cow 4x4. Met zijn alleen op de kar en een ezel of een koe er voor, zie filmpje!
Iets heel anders nu. We hebben besloten niet door Nigeria te rijden. In mauritanie reisden we een tijdje samen met een engels stel. In bamako kwamen we een gids Sorie tegen die bleek twee weken met de man van het stel te hebben gereisd na dat de vrouw terug was terug gegaan naar engeland. Sorie vertelden ons dat ze een verschrikkelijke tijd hadden gehad in nigeria en zelfs uren waren vastgezet door een groep politiemensen. De sfeer was heel grimmig en er zijn veel fake politie mensen. Hij zei het zo; Who is who in the zoo! en Life is cheap but cheaper in nigeria. Na zijn verhaal te horen en uit verschillende hoeken bevestigd te hebben gekregen dat het speciaal voor blanken met een eigen auto gevaarlijk is, hebben we besloten dat we een boot nemen in Lome, Togo. Waar naar toe weten we nog niet. We proberen gabon maar het zou ook goed cape town zuid-afrika kunnen worden. Het ligt er helemaal aan waar we een plekje kunnen veroveren op een vracht schip.
Maar nu eerst op naar Ghana naar het regenwoud, regen en de zee!
Een dikke kus,
Liesje en Francois
Hier een berichtje uit het natte Burkina faso. We zijn inmiddels in de hoofdstad van burkina, Ouagadougou beland na een fantastische tijd in Mali.
We bezochten Djenne, een middeleeuws stadje waar de huizen nog steeds van modder worden gemaakt. We kwamen s’avonds in het donker aan, net na een regenbui, een chaotische modderpoel. Al gauw zaten er twee jonge jongens op de motorkap die ons wel even de weg zouden wijzen. En dat deden ze goed en natuurlijk wilden ze de volgende dag onze gids zijn in de stad.
Aan gidsen trouwens geen gebrek in mali voordat je het weet staan er tien man om je heen die allemaal je gids willen zijn en vrouwen en kinderen die sieraden of ander waar aan je willen slijten maar dat terzijde.
De volgende ochtend gingen we met de jongens op stap. Slenterend door de kleine modderstraatjes samen met kinderen, geiten, ezels en vrouwen met enorme pannen water op hun hoofd, keken we onze ogen uit. We bekeken de indrukwekkende moskee die elk jaar opnieuw met modder wordt onderhouden en eindigde op de markt. Een grote kleurrijke markt, een trekpleister waar iedereen in de regio hun waar komt aanbieden. Naast mango’s kochten we kola noten. Kola noten zijn erg populair bij oude mensen, je krijgt er namelijk energie, een soort natuurlijke speed denk ik.
Na djenne gingen we namelijk een tocht maken in de dogen waar het gebruikelijk is deze noten als cadeau mee te nemen en uit te delen aan de leiders van de dorpjes.
Maar voor het zo ver was hebben we eerst een boot reis gemaakt van drie dagen op de Niger rivier. In bamako hadden we al een deal gesloten met een gids voor een boot tocht van drie dagen en een trektocht van vier dagen door de dogon vallei. We voelden ons echte toeristen want voor het eerst deze reis wisten we precies wat we de komende week gingen doen, afspraken waar en wanneer en met wie.
Onze boot tocht begon en eindigde in Mopti, een havenstad. De boot was een punter van hout gemaakt en beschildert en met op het midden gedeelte een dakje. Naast ons en de gids waren er nog twee man die afwisselend kookten en punterden. Eten, houtskool en een tent hadden we bij ons en vis kochten we onderweg van bozo vissersmannen. Hele donkere mensen die als nomaden langs de rivier leven op zoek vis.
Langs de rivier bezochten we ook dorpjes van de songhai, veehouders die permante behuizing hebben, gemaakt van modder. Daarnaast waren we getuigen van een verhuizing van een heel dorpje. Ze staken de rivier over in houten punters inclusief ezels en koeien hopetee allemaal de boot in.
Op het water werden we begroet met Toebab ca va? Of alleen toebab toebab wat eigenlijk betekent dokter maar nu wordt gebruikt voor witte mensen. De betekenis doktor komt doordat de eerste witte doktors waren.
Bij het aan wal komen in de dorpjes stuiven de kinderen op je af. Ze zijn reuze nieuwsgierig en willen je aanraken en natuurlijk een bonbon.
Bij het bezoeken van de dorpjes langs de rivier werden we vaak gevraagd om advies bij zieke mensen. Zo was het dat we een klein meisje zagen die haar borst had verbrand door hete thee (zie foto), haar huid was zwart geblakerd. Het zag er ernstig uit en we vroegen waarom ze niet naar een doktor waren gegaan? Daar kwam niet echt antwoord op… We besloten om haar op de terug weg mee te nemen naar het ziekenhuis in moptie als er niks werd ondernomen door de familie.
Na twee dagen gekampeerd te hebben, veel gepraat over mens cultuur en een zware zand en regen storm te hebben overleefd kwamen we terug bij het dorpje. Er was niks veranderd en namen het meisje en een tante mee in de boot. Het bleek dat het meisje bij haar grootmoeder leefde en dat haar vader en moeder rond trokken met vee. Het meisje was acht of negen jaar en was nog nooit in de stad geweest en had nog nooit in een auto gezeten. Aangekomen bij de doktor bleek het gelukkig allemaal mee te vallen. Het was gelukkig een tweede graads verbrand en met medicijnen komt het weer goed. Na de medicijnen gedemonstreerd te hebben bracht francois ze weer naar hun dorpje terug. Het meisje werd namelijk heel erg onrustig het was al laat en ze was bang dat ze niet samen met haar grootmoeder kon slapen.
De volgende dag vertrokken we naar de dogon met een omweg. Op de normale piste was de brug weggespoeld door de zware regen val. Daardoor was het lastig voor onze gids bouba om er te komen met openbaar vervoer en na wat reorganiseer achterin de auto zat bouba naast de koelkast. Voor het eerst met drie mensen in de auto. Bouba onze gids is een super snelle jongen van midden twintig (zijn exacte geboorte datum weet hij niet als zo vele hier) met veel vriendinnetjes. Zijn vader komt uit Timbouktou en zijn moeder uit de dogon, een hele spontane slimme jongen die ontzettend veel te vertellen heeft. Hij sprak ook heel goed engels wat voor ons heel handig was. We hebben hem beloofd zijn contact gegevens op het web te zetten als publiciteit dus zoek je een goeds gids in mali Boubakar Cisse, telefoonmummer 00223 5038463, email alhadje_cisse@yahoo.fr, is een aanrader onderhandel wel goed over de prijs.
S’ochtends vroeg vertrokken met rugzak en al naar dogon land. Echt een onvergetelijke ervaring. De dogon bestaat uit een plateau en een vallei. In de klif woonden voor dat de dogons aankwamen de tellem. Een soort dwergen die hun huizen heel hoog in de klif bouwden. Zo hoog dat naar men zegt ze speciale krachten hadden waardoor zo kunnen vliegen om bij hun huizen te komen. De dogon hebben de tellem verdreven en bouwden hun huizen iets lager ook in de klif. De dogon mensen hebben zich kunnen ontrekken aan de islam en hebben hun animistisch cultuur kunnen behouden. Hierbij speelt offeren een grote rol, en er zijn nu nog steeds heilige plaatsen waar geofferd word en alleen bezocht kunnen worden door een select aantal mensen uit het dorp. Ook is er een speciaal huis voor vrouwen die ongesteld zijn, tijdens de gehele periode verbleven de vrouwen en kinderen bij elkaar in een huis en doen niet mee aan de activiteiten in het dorp.
We wandelden vier dagen van dorpje naar dorpje en af en toe met cow 4x4. Met zijn alleen op de kar en een ezel of een koe er voor, zie filmpje!
Iets heel anders nu. We hebben besloten niet door Nigeria te rijden. In mauritanie reisden we een tijdje samen met een engels stel. In bamako kwamen we een gids Sorie tegen die bleek twee weken met de man van het stel te hebben gereisd na dat de vrouw terug was terug gegaan naar engeland. Sorie vertelden ons dat ze een verschrikkelijke tijd hadden gehad in nigeria en zelfs uren waren vastgezet door een groep politiemensen. De sfeer was heel grimmig en er zijn veel fake politie mensen. Hij zei het zo; Who is who in the zoo! en Life is cheap but cheaper in nigeria. Na zijn verhaal te horen en uit verschillende hoeken bevestigd te hebben gekregen dat het speciaal voor blanken met een eigen auto gevaarlijk is, hebben we besloten dat we een boot nemen in Lome, Togo. Waar naar toe weten we nog niet. We proberen gabon maar het zou ook goed cape town zuid-afrika kunnen worden. Het ligt er helemaal aan waar we een plekje kunnen veroveren op een vracht schip.
Maar nu eerst op naar Ghana naar het regenwoud, regen en de zee!
Een dikke kus,
Liesje en Francois
-
14 Juli 2007 - 22:44
Paul V.:
Doe nog ff dat nummer van Boubakar Cisse, want ik kom eraan! Erg mooi daar. Verstandig dat jullie nigeria mijden en joh, je mist er niks aan, 't lijkt allemaal op elkaar daar...
Veel geluk! P -
15 Juli 2007 - 07:58
Luc:
Goeie morgen, een fijn verhaal om bij het ontbijt te lezen. Deze was weer echt jaloers makend en net als Paul zou ik er zo heen willen. Maar met de dikke buik lijkt het me niet handig! Gaat goed hier, gelukkig bij jullie ook weer.
Liefs, vast ook van Emiel maar die slaapt nog. -
15 Juli 2007 - 10:50
Diny & Kees Loonen:
Aan het enthousiasme dat in het verhaal doorklinkt, merken we dat jullie nu écht goed op dreef zijn !
Probeer dat zo vol te houden !
Goed besluit van jullie om Nigeria 'links' te laten liggen. De crimiminaliteit is volgens mij nergens ter wereld zo hoog.
Overigens zijn de foto's weer fantastisch.
Groetjes. -
17 Juli 2007 - 20:13
Jan:
meisje
ik heb nog niet alle fotos gezien en niet alles gelezen, maar die fotos die ik heb gezien, wow, super mooi echt andere wereld. wat een avontuur!!!
blijf het leven lief meisje
dikke kus
jan -
20 Juli 2007 - 20:15
Ko:
Hallo daar, tjee wat mooi daar. Wat een ander wereld ... wat een mooie reis, scheelt niet veel of ik word echt jalours. Helemaal als het weer z'n fijne Nederlandse zomers is dit jaar. Maar alles goed hier nog 1 weekie en dan begint mijn wereldreis.... 2 weken in de tent in Frankrijk.
Geniet ervan... gr Ko
-
24 Juli 2007 - 12:51
Sif:
Geweldig al die verhalen!!! Heel herkenbaar en heb meteen weer heimwee. Erg leuk ook om de foto's te zien. Veel plekken waar wij ook geweest zijn en heb zelfs een bekend gezicht gezien. Ben ondertussen trouwens mama geworden van een dochtertje Sam!!!
Geniet van jullie reis! -
25 Juli 2007 - 07:19
Carla En André:
Hebben inmiddels jullie website gevonden en alle verhalen gelezen, geweldig om te doen zo deze reis, een geweldig avontuur. wij reizen een klein beetje met jullie mee op deze manier, hartstikke leuk om te lezen en te zien. zullen jullie zeker geregeld volgen op internet. veel plezier en een goede reis verder.
André en Carla Londeman -
25 Juli 2007 - 16:57
Hans:
Ik neem aan dat jullie dit voor ogen hadden toen jullie aan de reis begonnen. Het ziet er werkelijk prachtig uit. Ga zo door. In Nederland zijn vooral de buien tropisch wat gepaard gaat met werkelijk schitterende wolken partijen, inderdaad gieten en genieten.
We willen eind van deze maand naar Roemenië maar het is daar bloedheet en erg droog, we zien nog wel. Volgend Konijn is op 22 september.
Groet Hans en Helga
P.S. stuur meer foto’s van MB508, het is prettig om te zien dat de beschaving ook daar zijn sporen nalaat.
-
30 Juli 2007 - 16:37
Floris En Kris:
Dag lieve mensen,
Wat een avonturen allemaal, de droom is nu wel in volle gang om werkelijkheid te worden he? Kijken uit naar jullie volgende update waar dat dan ook moge zijn!!!
Sterkte, geniet van elkaar en de omgeving. -
30 Juli 2007 - 18:30
Alex En Ans Floor:
Wij volgen jullie reis al vanaf het begin.Ondanks alle tegenslagen gaat het nu goed.Jullie fotoos zijn erg mooi en zo hebben wij een idee hoe het is in het verre Afrika.Geniet van deze fantastische reis.Groetjes,
Alex en Ans -
31 Juli 2007 - 21:55
Juk En Deanderthaler:
Hallo globetrotters,
kom net weer uit de hal5 alwaar ik naast het aloude lakwerk (moet nu ook de diensten van de opnieuw verbeterde hollander Paul af en toe inschakelen, is wel goedkoper), ook weer even aan tina heb zitten friemelen. Sie hat jetzt 40 ps im hinter und wird morgen durch drei männer ausgewohnt....
Waren jullie er maar bij grote vrienden, dan hadden we de waterpolietie ekkies een natte scheet laten ruiken. weet eeven niet meer of Lies nou ook bleef staan toen we werden aangehouden, ja toch?! (je moest wel bibberen.....)
De J5 mag weer een jaar knorren, moest dit jaar wel eindelijk die koplamp vervangen..... verder weinig!
Heb vandaag in jullie laatste huis / hok de computer maar eens aangezet en nog wat afwas gedaan , stond er nog van jullie..... verder alles goed aldaar.
Zal ook de catharijnestr. weer een checken.
Paulus heeft overigens een perfecte volgwagen gekocht,
duits, mercedes GE, zegt je dat wat? Staat ook in de hal....
Fijn dat jullie nigeria links laten liggen, hebben we de hele tijd al gezegd! Ga zo door, maak veel moois mee!
De jongens hebben het nog steeds over jullie, dus wel gewoon terugkomen.
Veel liefs
Juk en Dean
-
03 Augustus 2007 - 22:53
Claire:
hee meis, leuk om even je stem te horen op de video! niet te geloven die zandstorm, hier te vergelijken met de regenval! guatemala is ok, reis over een weekje door naar mexico en misschien ook even cuba..weet nog niet...
daarna doorreizen richting costa rica, maar misschien ook even werken in canada...
nu ja, zoals je merkt, ik weet het allemaal niet!
alles ok met mij, ga vrolijk hupsend door bhet leven...dikke kus -
05 Augustus 2007 - 13:01
Léon Bergmans:
goed bericht met prachtige foto's, vooral die laatste; zie je dat het werkt !
Het is wel tijd voor een nieuw bericht, al is het maar kort. Of reageer op de sms-jes !
Groeten en goede reis van pa en ma. -
06 Augustus 2007 - 16:02
Paul V.:
'n G 280GE also G für Geländewagen und E für Einspritszung. 280 für 2.8liter, 150 PS, Langversion, Automat und Klimaanlage, Recaro sitze und noch vieles mehr. Maar hij is nog niet door de keuring, een achterveer is gebroken en die krengen kosten een vermogen! Ik rijd nog niet eens in die bak en ik loop er nu al op leeg! Wat een hobby! Viel spass im regenwald!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
